- Abi bizim hayatımız olmuş isyan, senin dediğin lafa bak! Daha bu sabah anneme bağırıp kapıyı çarpıp çıktım. İsyansız günümüz yok. Hamdolsun(!)

- Gücün ana babana yetiyo di mi?

- Yoo! Öğretmene, müdüre de posta koyuyorum ben!

- Gücün öğretmene, müdüre... Şakaydı. Ben onu demiyorum yahu. İsyan derken ana, baba, öğretmeni geç... Ergenlik döneminin normali bu senin dediğin.

- Bi dakka! Geçen kasksız bindim motora, kırmızıda geçtim.

- Hmm. Yasalara isyan ha. Konu bu da değil. Ben daha büyük bir isyandan bahsediyorum.

- Daha büyük bir isyan mı?

- Evet. Meselâ ne giyip giymeyeceğine annenden ve babandan daha fazla karışan modaya isyan edebilir misin? O tabak bitecek diyen anneni dinlemeyip kalkıyorsun sofradan ama kimin istediği gibi besleniyorsun? Hepsini geçtim nasıl sevinip nasıl üzüleceğine, neye nasıl tepki vereceğine sen mi karar veriyorsun yoksa sana bir şeyler dayatılıyor mu, bunu hiç sordun mu?

Çok okunanlar, çok izlenenler, en çok satın alınanlar gibi listelerin müdavimi misin? Peki bu listeler aslında çok okutulanlar, çok izletilenler, çok satın aldırılanlar olmasın sakın! Hem senin fikrin yok mu? Neden sürüye dahil olmayı seçiyorsun hemen. Hani özgürlük, hani "cool" olmak? Tüketmeye gelince sürüye dahil ol ama okuldan geldiğinde annen kıyafetini değiştirmeni isteyince aslan kesil!..

Şimdi sen bir test cenderesinin içindesin belki. Çoktan seçmeli sorularla sıkıştırılıyorsun. Soruyu sorup kenara çekiliyorlar. Doğru cevabı ara ki bulasın! Çoğunluk A diyorsa sen E de, demiyorum. Aşağıya F yazıp kendi cevabını yazmak da bir seçenek ama başka bir şey söylemek istiyorum. Marifet sorulara doğru cevaplar vermek değil de, doğru soruları sormak olabilir mi? Kendi sorularını sordun mu?

Her birimiz birer cilgin_isyankar_46-70 olarak geziniyor olsak da dünya bir hapishane olabilir mi acaba diyorum. Bizi böyle minik isyanlarla uyutuyor olabilirler mi? Asıl isyan etmemiz gereken kişiler bi yerlerde bize bakıp kıs kıs gülüyor olabilirler mi? Bak ben sana hiçbir şey demiyorum. Başına sopa yiyip bayıltılan ve bir yere bırakılan insan kendine gelir gelmez burası neresi, ben buraya nasıl geldim, niçin geldim diye sorar. Sen dünyaya niçin geldiğini sordun mu meselâ.

Bu dünya biz cips yeyip, kola içelim, ortamlarda hareketli müzikler dinleyelim ve instagram ateşine reels odunları taşıyalım diye tasarlanmış olabilir mi? Yaratılışına baktığında bu anlamsız hayat için fazla donanımlı olduğunu hiç fark ettin mi? Sana da bazen gençliğin heder oluyormuş gibi gelmiyor mu? Damarlarında çürümüş çağı iyileştirebilecek bir heyecan akarken kendini çürümeye terk edemezsin.

Çare: İsyan.

Lâkin burada bir üstada kulak vermenin zamanıdır. İsyanı şöyle tarif eder NurettinTopçu: "Bizim anlamak istediğimiz isyan, ne benliğimize ve nefsimize ait arzulara, ne içtimaî gayelere, ne de merhametten başka duygulara bağlı isyandır. Bizim isyanımızın ancak sonsuzlukta gayesini arayıcı olduğunu ve âlemşümul merhamet kaynağından doğduğunu söyledik. Nefsimizle hiç alakası olmayan ve bizi mesuliyetle hareket geçiren merhamet, isyan irademizin ilahi kuvvetidir. Bizim isyanımız anarşi değildir; ebedi ve âlemşümul merhamet nizamına bağlılıktır. Onda, gayesi olan ve kendisine ihtirasla çevrilmiş bulunduğu namütenahi kuvvete itaat vardır. Bu itaat, en mükemmel teslimiyettir."

Özet: Allah rızası için isyan edelim, Allah'ın razı olacağı şekilde isyan edelim.